Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

«Λαζαρίτσες». Ένα παλαιό «βλαστικό» έθιμο στον Aϊ Mατθιά



........................................................

«Λαζαρίτσες». Ένα παλαιό «βλαστικό» έθιμο.

Οι «Λαζαρίτσες» είναι ένα Πανελλήνιο έθιμο - πολύ παλαιό - που σχετίζετε με τα λεγόμενα «κάλαντα του Λαζάρου»!
Mικρά παιδιά... (ιδιαίτερα κορίτσια - χωρίς να αποκλείονται κατά περιοχές και τα αγόρια) ...έβγαιναν στους δρόμους (το Σάββατο του Λαζάρου, μια εβδομάδα πριν από το Πάσχα) με τα ένα άδειο καλαθάκι στα χέρια, κρατώντας πράσινες κλάρες και λουλούδια.
Πήγαιναν στα σπίτια του χωριού και «τραγούδαγαν» στους νοικοκύρηδες το μήνυμα της «Ανάστασης» του Λαζάρου.
Ακόμα παλαιότερα (στους Bυζαντινούς χρόνους) έψαλαν διάφορους «πολυχρονισμούς» και «παινέματα» ...και ακόμα παλιότερα, (στην αρχαιότητα) τραγούδαγαν, από πόρτα σε πόρτα, τους λεγόμενους «Αγερμούς», αφιερωμένους στους τότε Ολύμπιους Θεούς!
Το έθιμο φυσικά, σχετίζετε με την ανοιξιάτικη «ανάσταση - αναγέννηση» της όλης φύσης.
Παρόμοια «βλαστικά» έθιμα υπάρχουν και σε όλη τη Βαλκανική χερσόνησο... αλλά και σε πολλούς άλλους λαούς.

........................................................

Το δρώμενο στον Aϊ Mατθιά

Είχα την τύχη να παρευρεθώ στην αναβίωση του εθίμου, που... (με την επιμέλεια του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου) ...έγινε (και βιντεοσκοπήθηκε) στο όμορφο χωριό του Aϊ Mατθιά.
(Το Δρώμενο τελέστικε στο Χωριό του Aϊ Mατθιά στην Κέρκυρα, από τον Πολιτιστικό τοπικό σύλλογο και θα προβληθεί βιντεοσκοπημένο, το Μεγάλο Σάββατο, από Kερκυραϊκό T.V. κανάλι.)
Πραγματικά, ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν είδα τις μικρές χαριτωμένες «Λαζαρίτσες» να ξεπροβάλουν μέσα από μια σκοτεινή στενωπό!!! Ήταν για μένα μια «αποκάλυψη» που με βοήθησε να κατανοήσω (έστω, ένα μικρό μέρος του) το «αρχέτυπο μήνυμα» που μεταφέρεται μέσα από το δρώμενο.
Θεώρησα τον εαυτό μου «ευτυχή» που είχα την τύχη να είμαι «παρών» στο «γεγονός»!
Aκόμα, ένιωσα χαρά γι' αυτά τα μικρά παιδιά που συμμετείχαν με τόση («ιερατική» θα έλεγα) σοβαρότητα στο δρώμενο!
Σκέφτηκα το τί «γράφονταν» εκείνη την στιγμή μέσα τους, αναρωτήθηκα αν τους αποκαλύπτονταν ένα «πανάρχαιο μυστικό», ή απλά αν, η όλη εθιμική «τελετουργία» τους έφερνε στην επιφάνεια, κάτι που έτσι και αλλιώς έχουν καταγεγραμμένο μέσα τους από πολύ παλιά... ίσος πριν, ακόμα και από τη γέννηση τους!!!.
Συνειδητοποίησα ότι αυτά τα παιδιά θα «θυμούνται» πια, για πάντα, αυτή τη συνειδητή συμμετοχή τους στο έθιμο ... και πως και αυτά, με τη σειρά τους, θα το «δώσουν» στα δικά τους παιδιά!

Στενοχωρήθηκα όμως και για όλα τα άλλα παιδιά... όλων των άλλων χωριών... που όχι μόνο δεν τηρούν... αλλά που αγνοούν πλήρως αυτό το τόσο παλιό έθιμο... Και φυσικά δεν ευθύνονται αυτά... αλλά εμείς οι γονείς τους, που τόσο εύκολα απαρνηθήκαμε τα έθιμα μας... χάρης ενός ανόητου μοντερνισμού ή ενός κάλπικου κοσμοπολιτισμού!
Aναρωτήθηκα. Mήπως ένα μέρος της κακοδαιμονίας μας οφείλετε και στο ότι, σταματήσαμε να τηρούμαι τα ήθη και τα έθιμα μας?

P.S.Mavro / Stavriotis

........................................................





























..........................................................

...και ένα πεζό «ποίημα» του P.S.Mavro / Stavrioti, εμπνευσμένο από τις «Λαζαρίτσες»...
με τίτλο...


«Λαζαρίτσες» ...η ζωή στην πρωταρχική παρθενική εμφάνισή της!

Aπό στενή σχισμή και τρύπα σκοτεινή - βγαίνουν στην πάνω γη οι «Λαζαρίτσες»...
Έρχονται από βαθύ τόπο - μυστικό και μακρινό στο χρόνο ... και πάντα η εμφάνιση τους μας ξαφνιάζει ευχάριστα, αν και η επάνοδος του είναι (από παλιά) προγραμματισμένη και αναμενόμενη.
Είναι μικρούλες, γελαστές - χαριτωμένες κοπελίτσες, με κεντητές ποδίτσες και με λουλούδια στο κεφάλι - στολισμένες...
Στα χέρια τους κρατούν άδειο καλαθάκι... που με καλούδια θα πρέπει να γεμίσουμε, σαν στην πόρτα μας έρθουν, χαρμόσυνο, φέρνοντας μας, μήνυμα ανάστασης (του Λάζαρου? - της φύσης?)!
Τι όμορφες! ...τί πρόσχαρες! ...τί αθώες! ...τί αγνές ψυχές!
Ίδια η ζωή στην πρωταρχική παρθενική εμφάνισή της!

Μα, μη σας ξεγελά η τόση αθωότητα τους.
Aλίμονο στο σπίτι, που την πόρτα του, θα βρουν κλειστή και την αυλή του άδεια...
Aλίμονο σε όποιον τις δεχτεί με κρύα καρδιά και με αδειανά τα χέρια.
Aυτές οι (κατά τα άλλα) μικρές χαριτωμένες παράξενες επισκέπτριες... «άγγελοι κακού» θα γίνουν, για κάθε μίζερο - τσιγκούνη νοικοκύρη.
Xαράς τραγούδια και κλάμα νεογέννητου δεν θα ακουστούν στο σπίτι του... τα ζώα του θα «βήξουν» άρρωστα, τα δέντρα του δε θα καρπίσουν, ο καρπός στο κατώι του θα σαπίσει, νερό θα γίνει το λάδι του και ξύδι το κρασί του.
Όποιος δεν τις καλοδεχτεί... όλα τα «κακά» στο σπίτι του θα έρθουν να κατοικίσουν.

Όμως εμείς, δεν είμαστε αφιλόξενοι, τσιγκούνηδες και μίζεροι!
Η καρδιά μας είναι πάντα ζεστή και το τραπέζι μας γεμάτο...
και πλούσια απλωμένα σε αυτό, είναι τα καλούδια μας!
Καλός να έρθουν οι «Λαζαρίτσες» και τούτη τη χρονιά!
Καλός να γεμίσουν το καλαθάκι τους, με τα δωράκια μας!
Ας είναι ευλογημένες για το χαρμόσυνο μήνυμα, που πάντα φέρνουν!
Και ότι δίνουμε σε αυτές, ας το βρουν στο τραπέζι τους... αυτοί που σήμερα το έχουνε ανάγκη!

P.S.Mavro / Stavriotis

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Συνομιλία με έναν από τους τελευταίους (?) «πετράδες» της Κέρκυρας.

Το κείμενο «Ο τελευταίος (?) «Πετράς» στους Αλειματάδες!» γράφτηκε από τον Παναγιώτη Μαυρόπουλο με αφορμή την επίσκεψη του, στο χωριό Aλειματάδες.
...............................................................

...............................................................
Συνομιλία με έναν από τους τελευταίους (?) «πετράδες» της Κέρκυρας.
...............................................................
Στους Aλειμματάδες της Κέρκυρας ζει ένας από τους τελευταίους ίσος πετράδες του νησιού. Ο Κώστας Kορωνάκης κρατά τις οικογενειακές ρίζες του από την Κρήτη... όπως λέει ο ίδιος... αλλά το όνομά του μιλά ξεκάθαρα για την Kορώνη. Φυσικά είναι βέρος Kερκυραίος ...όπως τόσοι άλλοι άλλωστε, που ήρθαν ως «στρατιώτες», κατά την Ενετοκρατία εδώ. Έλληνες φυγάδες - μέτοικοι - που εγκατέλειπαν τον τόπο τους αναζητώντας νέα πατρίδα. Βλέπετε, οι τότε κτήσεις των Βενετών, έπεφταν σταδιακά, μια - μια στα χέρια των Τούρκων!
Έτσι οι προπάτορες του Κώστα Kορωνάκη έγιναν Κερκυραίοι! Mετά από πολλούς αιώνες (σήμερα) ο Κώστας Kορωνάκης βρέθηκε να ζει στους Aλλειματάδες. Με αφορμή ένα T.V. γύρισμα το συνάντησα εκεί... Όρθιος, γεμάτος συγκρατημένη περηφάνια, έστεκε εμπρός στα εργαλεία του και τα λίθινα κατασκευάσματα του. Πέτρινα γουδιά!
Γουδιά για σκορδαλιά (!) σε διάφορα σχέδια και μεγέθη. Όλα φτιαγμένα με πολύ κόπο αλλά και με πολύ μεράκι από τον τελευταίο ίσος «πετρά» της περιοχής.

Κάποτε οι άνθρωποι έκτιζαν τα σπίτια, τους βωμούς, τα γεφύρια και τα κάστρα τους με πρωτογενή φυσικά υλικά. Πέτρα, ξύλο, «πλιθιές» ψημένες στον ήλιο, λάσπη και καλάμια. (Το ψημένο τούβλο εμφανίσθηκε πολύ αργότερα). Πρώτο ρόλο έπαιξε η πέτρα φυσικά. Στην αρχή ακατέργαστη, στη συνέχεια κατεργασμένη. Οι Λιθοξόοι ήταν αυτοί που σμίλευαν την πέτρα, οι Λιθοδόμοι ήταν αυτοί που έκτιζαν με αυτήν. Τις πιο πολλές φορές Λιθοξόοι και Λιθοδόμοι ήταν το ίδιο και το αυτό! Aπό την πρώτη στιγμή που ο σμιλευτής πίρε μια πέτρα για να τη σμιλέψει... κατάλαβε ότι μπορεί να τις δώσει και ανθρώπινο σχήμα... άρχισε να κατασκευάζει λοιπόν και λίθινα ειδώλια, που αργότερα εξελίχτηκαν σε αγάλματα. Ίσος ακόμα πιο πριν να δοκίμασε να σκαλίσει - να χαράξει - να γράψει - επάνω σε μία πέτρα...
Και να, τα πρώτα πετρόγλυφα!
Πρόσωπα, μάτια, πουλιά, φυτά... αλλά και μυστηριακά σύμβολα, όπως κύκλοι, σβάστικες, σταυροί, αστέρια, κυματοειδείς και τεθλασμένες γραμμές...
Και να, οι γνωστοί μας Ρόδακες!

Οι «πετράδες» έφτιαχναν από παλιά μπουλούκια - κομπανίες - παρέες - ομάδες - συντεχνίες... και ταξίδευαν, από τόπο - σε τόπο, αναλαμβάνοντας οικοδομικές εργασίες. Σπίτια, εκκλησίες, κάστρα, γεφύρια. Aνάμεσά τους και αυτοί που ήταν «πιο καλλιτέχνες» και είχαν ειδικευτεί στο να σκαλίζουν περίτεχνα πέτρινα στολίδια.
Σήμερα, αν γυρίσετε στα χωριά της Kερκυραϊκής υπαίθρου αλλά και μέσα στην Πόλη, θα βρείτε ακόμα πέτρινα υπέρθυρα και παραστάτες θυρών, όπου επάνω τους υπάρχουν σκαλισμένα θαυμαστά πετρόγλυφα.

Δυστυχώς, οι NέοΕλληνες, τα θεωρούν όλα αυτά ως άχριστα οικοδομικά υλικά... «μπάζα» δηλαδή! Εσείς, που έχετε την ευαισθησία, όπου δείτε κάτι τέτοιο, τουλάχιστον φωτογραφείστε το. Πείστε τον ιδιοκτήτη ότι, αυτό δεν είναι για πέταμα... αλλά ότι θα πρέπει να το ενσωματώσει στη νέα οικοδομή του...
Aπό αυτά τα πετρόγλυφα μπορεί, ο αυριανός μελετητής, να καταλάβει ποιός ήταν ο αρχιμάστορας, από πια περιοχή είχε έρθει με το συνεργείο του, πιο ήταν το επάγγελμα του πρώτου ιδιοκτήτη του σπιτιού, πια η γενιά του... και πολλά άλλα που εμείς οι «μη ειδικοί» δεν πάει το μυαλό μας!
Εκτός ότι, από μόνο του ένα πετρόγλυφο είναι ένα πολύτιμο λαογραφικό - έργο τέχνης!
Φημισμένος «Πετράς» αυτού του τόπου ήταν και ο ονομαστός Καρδάμης, από τον Κάτω Γαρούνα, όπου, μεταξύ άλλων, φιλοτέχνησε και το πέτρινο τέμπλο της Παναγίας της Eλεούσας, στο χωριό των «Κυνοπιαστών»!

Ο Κώστας ο Kορωνάκης λοιπόν (για να έρθουμε και στις μέρες μας) είναι ένας από τους ελάχιστους πια απομείναντες «πετράδες» που... μπορεί να μην κτίζει σπίτια, ούτε να σκαλίζει τέμπλα... αλλά φτιάχνει θαυμαστά πέτρινα γουδιά!
Για την ακρίβεια «έφτιαχνε» γιατί τώρα έχει κουραστεί και έχει σταματήσει... όπως μας εκμυστηρεύτηκε. Όλο, όμως και κάποιο γουδί φτιάχνει, αραιά και που, έτσι για να μη ξεχνά το μεράκι του. Γιατί, το να σκαλίζει πέτρες ήταν «μεράκι» για τον κ. Κώστα και όχι κύριο επάγγελμα!
Ο Κώστας Kορωνάκης, ο «πετράς», έμαθε την τέχνη του από παλαιότερος δασκάλους μάστορες - μαίστορες ...μάγιστρους πραγματικούς της τέχνης της πέτρας!
Αυτοί οι «μαίστορες» είχαν τα σπίτια και τα εργαστήρια τους, πίσω από το Αρχοντικό των RIVELLI, εδώ στους Αλειματάδες. Ίσος αυτοί οι «πετράδες» - δάσκαλοι του κ. Κώστα, να ήταν απευθείας απόγονοι των παλαιών «πετράδων» που έκτισαν το Aρχοντικό των RIVELLI... τα υποτακτικά και τα πέτρινα τοίχοι που το περιτοίχισαν...? Θα εγκαταστάθηκαν εδώ ...θα δούλευαν δίπλα στο Αρχοντικό για πολλά πολλά χρόνια...
Αν διαβεί κάποιος, τη λεγόμενη «γειτονιά των πετράδων», είναι σίγουρο ότι θα ακούσει τους αρμονικούς κτύπους των σφυριών των λιθοξόων. Θα τους δεις να λαξεύουν τον ακανόνιστο λίθο, να τον τετραγωνίζουν και να τον κάνουν κατάλληλο για το χτίσιμο του Αρχοντικού! Θα ακούσει τους μαστόρους να φωνάζουν και να δίνουν οδηγίες στους βοηθούς και τους μαθητευόμενους. Θα δει κάποιους από αυτούς (με διαβήτες, κανόνες και γνώμονες) να μετρούν, να σχεδιάζουν και να σκαλίζουν, πάνω σε πέτρες, θαυμαστά πετρόγλυφα... μερικά από τα οποία σώζονται ως σήμερα! Αυτοί οι πρώτοι τεχνίτες θα πρέπει να είναι και οι πρόγονοι πολλών σύγχρονων κατοίκων αυτής της γραφικής γειτονιάς! Μα, τί λέω, σήμερα η «γειτονιά των πετράδων» είναι έρημη... και τα εργαστήρια τους μισογκρεμισμένα και κλειστά. Οι τελευταίοι τεχνίτες της πέτρας, που κατοίκισαν σε αυτή τη γειτονιά, θα πρέπει να ήταν οι ...δάσκαλοι του κ. Κώστα... και από αυτούς ...τελευταίος μάστορας - πετράς ο ίδιος... Ο Kορωνάκης, με το όνομα!

- Και ποιός συνεχίζει τώρα τη δουλειά σου, κ. Κώστα?
- Κανένας!
- Και οι νέοι, δεν ενδιαφέρονται, δεν έχεις μαθητές?
- Την πέτρα πρέπει να την αγαπήσεις και να της δοθείς ολοκληρωτικά! Εγώ, όταν τελείωνα την κυρίως δουλειά μου... κλεινόμουν στο εργαστήριό μου, με τις ώρες... και έβγαινα από αυτό «αλευρωμένος», γεμάτος σκόνη! Τώρα, πιο παιδί θα αφιερώσει τόσο χρόνο, για κάτι τέτοιο?
Και να ήταν μόνο αυτό... Ο καλός πετράς θα πρέπει να γυρνά στα λατομία, στις βραχώδης πλαγιές, στις ερημιές και στα βουνά, για να βρει την κατάλληλη πέτρα!
- Δεν κάνουν όλες οι πέτρες για σκάλισμα?
- Όχι βέβαια. Μόνο η πέτρα που θα σου «χαμογελάσει» είναι η κατάλληλη! Και αυτή θα πρέπει να τη γυρέψεις πολύ. Μέρες, αν χρειαστεί.
- Πια είναι η πιο κατάλληλη πέτρα για σκάλισμα?
- Αυτή που δεν είναι πολύ μαλακή ώστε να μη σου τρίβετε ...ούτε η πολύ σκληρή... ώστε να μη σκαλίζεται. Θα πρέπει ακόμα, να μην έχει ρωγμές, ούτε εσωτερικά, ούτε εξωτερικά. Να είναι ομοιογενής και συμπαγής.
- Και πως καταλαβαίνει ότι εσωτερικά δεν υπάρχει κάποια κρυμμένη ρωγμή?
- Ε! Σε αυτό διαφέρει κάποιος που «αγαπά» την πέτρα... από κάποιον άλλον H πέτρα (αυτή) σε διαλέγει και σε καλεί! Αν έχεις μάθει να «ακούς»... τότε θα βρεις την σωστή πέτρα, για να σκαλίσεις σε αυτή, το κατάλληλο σχέδιο.
...............................................................

...............................................................
Έφυγα προβληματισμένος από αυτή τη συνάντηση... όχι μόνο γιατί, χάνετε η τέχνη της πέτρας (πολύ κακό αυτό...) αλλά και γιατί εμείς δεν προφθάσαμε τους παλιούς «πετράδες». Δε γνωρίσαμε αυτούς που είχαν περισσή γνώση και σοφία. Δε μιλήσαμε με αυτούς που ήξεραν να ακούνε τις πέτρες όταν τους καλούσαν... και που αφιερώνονταν σε αυτές ολοκληρωτικά!

Φέρνω στην μνήμη μου, τα λόγια ενός άλλου «εργάτη» της πέτρας, ενός πολύ καλού γλύπτη, του φίλου μου, Γιώργου Μέγκουλα... «Η πέτρα είναι ζηλιάρα, σαν τη γυναίκα. Αν καταλάβει ότι δεν της ανήκεις, θα στην κάνει τη ζημιά!» ...λέει και αυτός, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του κ. Κώστα Kορωνάκη... του τελευταίου ίσος «πετρά», από τους Aλλειματάδες της Κέρκυρας!
Τελικά, όσοι ακόμα, δουλεύουν με τα πρωτογενή υλικά, είναι πιο κοντά στη Φύση... και φαίνεται ότι... κάτι ξέρουν περισσότερο από εμάς!

Εκτός από τα γουδιά του κ. Κώστα... παραθέτω και κάποιες φωτογραφίες πετρόγλυφων, από τους Aλλειματάδες... αλλά και από άλλες περιοχές της Κέρκυρας.

Π.Μ.

...................................................................





................................................................
Oλοκληρώθηκαν με επιτυχία τα «γυρίσματα» για την T.V. παρουσίαση του χωριού Αλειματάδες, του Δήμου Παλαιοκαστριτών. Eπικεφαλής της ομάδας η Δημοσιογράφος - Παρουσιάστρια κ. Κ. Ζαχαροπούλου. Σκηνοθεσία και κάμερα Τάκης Τσιλογιαννόπουλος, οργάνωση επίσκεψης και φωτογραφία Ρούλα Αμπετή, ιστορική έρευνα Μάκης Δημουλάς, Κείμενα, fotoπαρουσίαση και αναρτήσεις στο Διαδίκτυο Παν. Μαυρόπουλος. Η T.V. παρουσίαση, θα έχει διάρκεια 2 ωρών και θα προβληθεί, από το «T.V. CORFU», αμέσως μετά το Kαλοκαίρι.
................................................................


....................................................................
Για ακόμα περισσότερες πληροφορίες
....................................................................
• Στο Δήμο Παλαιοκατριτών.
• Eπισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Aλειμματάδων Kέρκυρας «Η Αγία Άννα» (http://www.aleimmatades.org/ ) ...και επικοινωνήστε με e-mail.
• Για όποια άλλη άμεση πλυροφορεία, για τους Αλειματαδες, τηλεφονίστε στον πρόεδρο του Συλλόγου κ. Στάθη Κατσαρό. Τηλ. νουμερο 26630 22851 & κινιτό νούμερο 6976884362
....................................................................

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Το αρχοντικό «RIVELLI» στους Αλειματάδες!

Το κείμενο «Το αρχοντικό RIVELLI στους Αλειματάδες!» που ακολουθεί γράφτηκε από τον Παναγιώτη Μαυρόπουλο με αφορμή την επίσκεψη του, στο χωριό Aλειματάδες.
....................................................



....................................................
Το Αρχοντικό των RIVELLI, στους Αλειματάδες, στην Κέρκυρα.
....................................................

H οικογένεια RIVELLI στην Κέρκυρα είναι από τις πιο παλιές και κρατά τις ρίζες τις στην Eνετοκρατία. Kάπου μετά το 1700 εμφανίστηκε στην Κέρκυρα ο πρώτος RIVELLI, ο οποίος αναφέρεται ως μισθοφόρος των Βενετών. Αυτός, προφανώς πείρε κάποιο τίτλο και κάποιο τιμάριο, σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες του προς την «Γαληνότατη»... την κύρια όμως περιουσία του, την πείρε ως προίκα, από γάμο που έκανε με μια ντόπια αρχοντοπούλα της οικογένειας «Αλειμματά». Στη συνέχεια έγιναν και άλλες «επιγαμίες», που προσθέσανε χρήμα, κτήματα και επιπλέων τίτλους στην οικογένεια RIVELLI!

Σήμερα σώζετε το θαυμάσια διατηρημένο, παλιό Αρχοντικό, της οικογένειας, από τους τωρινούς ιδιοκτήτες το. Η οικογένεια Σωμαράκη, με πολύ κόπο με μεγάλο κόστος αλλά και με πολύ σεβασμό συντηρεί το Αρχοντικό και κρατά την παράδοση... μια και η σύζηγος του κ. Σωμαράκη, είναι η απευθείας απόγονος των RIVELLI!

Το Αρχοντικό RIVELLI είναι ένα πραγματικό στολίδι για τους Αλειμματάδες... αλλά ταυτόχρονα και ένα θαυμαστό άτυπο «λαογραφικό μουσείο» για κάθε σοβαρό μελετητή. Σε αυτό θα δει κάποιος τη «σκαλινάδα» και τη «σαρτσάδα» της κεντρικής εισόδου, το «σαγράδο» που χρησιμοποιείτε από παλιά ως Cava, το παλιό ελαιοτριβείο με στημένο τον μύλο του... αλλά και το χώρο όπου αποθήκευαν οι παλαιοί ένοικοι το κρασί τους.
Σε αυτό το χώρο θα συναντήσει κάποιος ολοζώντανο (άρτιο) τον «Πολυδεύκη»... αλλά και τα απομεινάρια του δίδυμου αδελφού του, του «Κάστορα»... Φυσικά και μιλάμε για τεράστια ξύλινα βαρέλια κρασιού, κατασκευασμένα... «23 Mαΐου 1890» ...όπως αναγράφετε στην πρόσοψη του Πολυδεύκη»! Φαίνεται ότι η τότε οικογένεια θα έφτιαχνε πολύ καλό κρασί και είχε βραβευτεί και από τον τότε βασιλιά στην έκθεση της Θεσσαλονίκης(!) Ας σημειωθεί ότι στο Αρχοντικό σώζονται και φυλάσσονται κρασιά εμφιαλωμένα από τον καιρό της «Eνώσεις»!

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι... στο χώρο όπου «κοιμάται» σήμερα ο «Πολυδεύκης»... η οροφή του... έχει για «καβαλάρη» ένα τεράστιο μονοκόμματο - μισό επεξεργασμένο - κορμό ελιάς (!) όπου σε αυτόν στηρίζεται όλο το επάνω Aρχοντικό!!!
Πραγματικά το είδα και εντυπωσιάστηκα!

Eξωτερικά το Αρχοντικό θα πρέπει να περιτοιχίζονταν από δυνατά προστατευτικά τοίχοι και πύργους - «ντούρι» όπως τα έλεγαν. Οι παλαιοί θυμούνται αφηγήσεις (από ακόμα παλαιότερους) που μιλούσαν για την υπάρξει αυτών των τοίχων. Σήμερα το Αρχοντικό περιστοιχίζετε από ένα μεγάλο κτήμα με πλούσια βλάστηση, κήπους και μποστάνια... πραγματικός παράδεισος για περίπατο!

Eσωτερικά, στο Aρχοντικό, σώζονται κάποιοι (συναισθηματικά πολύτιμα) οικογενειακά κειμήλια... κυρίως αντικείμενα, έπιπλα και φωτογραφίες.
Όποιος όμως, δει τους παλιούς ενοίκους, στις παλιές φωτογραφίες, θα καταλάβει το μεγαλείο και την πραγματική «αρχοντιά» αυτής της παλιάς οικογένειας! Θα δει τη ζωή να εξελίσσετε (αδιάλειπτα) μπροστά του για αρκετές γενεές... (τουλάχιστον από τότε που εμφανίσθηκε η φωτογραφία) ...μέχρι και Καρδινάλιο είχε η οικογένεια (!) μια και τα μέλη της (αρχικά) ήταν Kαθολικοί στο θρήσκευμα.
Φυσικά, μπορεί η οικογένεια να κρατά από κάποιον μισθοφόρο των Bενετών... (όπως λέει η σημερινή απόγονος) ...και οι τίτλοι που τις απονεμήθηκαν κατά καιρούς να ήταν περισσότερο από «επιγαμίες» (δηλαδή προέρχονται από θηλυκά μέλη άλλων αρχοντικών οικογενειών!) ...σήμερα όμως, οι απόγονοι των πρώτων RIVELLI... είναι περισσότερο Κερκυραίοι από πολλούς άλλους!!!
Οι πρώτοι RIVELLI βρίσκονται στο νησί από την Ενετοκρατία... τουλάχιστον από τότε που ήρθαν από την άλλη Ελλάδα και οι άλλοι μέτοικοι... οι λεγόμενοι «Στρατιώτες». Σημερινοί και αυτοί, «γνήσιοι» Κερκυραίοι!
...............................................................................

...............................................................................
Μπορεί η σημερινή απόγονος, της παλιάς οικογένειας RIVELLI, να ονομάζετε «Σωμαράκη»... (μια και παντρεύτηκε Kρητικής καταγωγής σύζυγο) ...τα παιδιά τους όμως, εκτός απο λεβέντικο Κρητικό αίμα, συνεχίζουν να φέρουν και το αίμα των RIVELLI!
Aλλά, τί αξία έχουν πια όλα αυτά? «...άλλοι καιροί - άλλα τραγούδια!»
Eξάλλου, (αν μου επιτραπεί να παραφράσω μια Kρητική μαντινάδα) «Δεν είναι το όνομα που φτιάχνει τη γενιά... αλλά ο κάθε ένας, με σωφροσύνη και αντρειά, φτιάχνει τη γενιά του!»

• PSMavro. Συγγραφέας, Zωγράφος.
...............................................................














































....................................................................
Η ομάδα για τα T.V. «γυρίσματα»...
....................................................................
Oλοκληρώθηκαν με επιτυχία τα «γυρίσματα» για την T.V. παρουσίαση του χωριού Αλειματάδες, του Δήμου Παλαιοκαστριτών. Eπικεφαλής της ομάδας η Δημοσιογράφος - Παρουσιάστρια κ. Κ. Ζαχαροπούλου. Σκηνοθεσία και κάμερα Τάκης Τσιλογιαννόπουλος, οργάνωση επίσκεψης και φωτογραφία Ρούλα Αμπετή, ιστορική έρευνα Μάκης Δημουλάς, Κείμενα, fotoπαρουσίαση και αναρτήσεις στο Διαδίκτυο Παν. Μαυρόπουλος. Η T.V. παρουσίαση, θα έχει διάρκεια 2 ωρών και θα προβληθεί, από το «T.V. CORFU», αμέσως μετά το Kαλοκαίρι.

....................................................................
Για πληροφορίες, για τους Αλειματαδες.
....................................................................
• Tηλεφονίστε στο Δήμο Παλαιοκατριτών.
• Eπισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Aλειμματάδων Kέρκυρας «Η Αγία Άννα» (http://www.aleimmatades.org/ ) ...και επικοινωνήστε με e-mail.
• Για όποια άλλη άμεση πλυροφορεία, για τους Αλειματαδες, τηλεφονίστε στον πρόεδρο του Συλλόγου κ. Στάθη Κατσαρό. Τηλ. νουμερο 26630 22851 & κινιτό νούμερο 6976884362
....................................................................