Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

To «ξε-βάσκαμα» της κ. Αικατερίνης

Οι κάτοικοι του χωριού πίστευαν πολύ στο «μάτιασμα» ή «βάσκαμα».
Πολλοί από αυτούς ήξεραν να «ξεματιάζουν».
Έλεγαν «ξόρκια» για το «βάσκαμα» τα οποία μάθαιναν, από μεγαλύτερους, σε νεαρή ηλικία.
Σας παραθέτουμε δύο από αυτά, όπως τα έλεγε, η κυρία Αικατερίνη (Νικολάου) Κομιανού. 80 ετών.
Αυτά τα «ξόρκια» τα γνώριζε και τα χρησιμοποιούσε από τα 18 της χρόνια.

Στην πρώτη περίπτωση φαίνεται πως η «ξορκίστρα» κρατούσε ένα κλαρί από βάγια και ένα κοφτερό μαχαίρι. Aπαγγέλλοντας τον «ξορκισμό», κινούσε κατά διαστήματα, τα μαγικά αυτά σύνεργα, μπροστά στο πρόσωπο του «βασκαμένου», κατά τη φορά που κάνουμε τον σταυρό μας.

Στη δεύτερη περίπτωση έριχνε αλάτι (ή λάδι) μέσα σε ποτήρι με νερό... και το ταρακουνούσε μέχρι να διαλυθεί.
Στο τέλος έριχνε το νερό με το «βάσκαμα» πάνω σε αναμμένο σπίρτο, κερί ή κάρβουνο.
Σβήνοντας η φλόγα έφευγε, η «ζάλη», το «μάτι» και η «κάψα» από τον «αβασκαμένο».

.........................................................
«Ξεμάτιασμα» πρώτο
.........................................................

• Εν αρχή είναι ο Λόγος,
και ο Λόγος είναι προς το Θεό.
Άγιοι Ανάργυροι
πρώτοι γιατροί του κόσμου,
γιατρέψατε πολύ,
γιατρέψτε και το δούλο του Θεού,
ετούτον, τον τάδε.

• 25 Δεκεμβρίου ο χριστός γεννήθηκε,
της γης πάτησε,
της γης αγίασε,
και το κάθε κακό... (εξεδίωξε;)
...από το δούλο του Θεού
ετούτον, τον τάδε.

• Η Παναγία κατέβαινε
με τον Aι Γιάννη τον βαπτιστή,
τον άγιο Παντελεήμονα,
τον πρώτο γιατρό του κόσμου.
Και η Παναγία ρώτησε...
-Τι έχει ο δούλος του Θεού, ο τάδε;
-Είναι αβασκαμένος.
-Πάρετε βάγια και κλαρί,
και μαχαίρι μαυρομάνικο,
και ξορκίστε τον.

• Το ίσκιωμά του,
το αβάσκαμά του,
την πλακούρα της καρδιάς του,
το κακό το μάτι...
να πάνε στα άγρια βουνά,
στα άγρια τα δάση
και στα βάθη της θάλασσας.

• Από μένα ξορκισμένος,
και από την Παναγιά γιατρεμένος (3 φορές).

• Ο Ιησούς Χριστός νικά,
και όλα τα κακά σκορπά (3 φορές).

.........................................................
«Ξεμάτιασμα» δεύτερο
........................................................

• Όπως λιώνει το αλάτι και χάνεται
έτσι να χαθεί η βαροκεφαλιά από τον τάδε.

• Όπως λιώνει το αλάτι και χάνεται
έτσι να χαθεί η πλακούρα της καρδιάς του.

• Όπως λιώνει το αλάτι και χάνεται
έτσι να χαθεί η κομμάρα, η ζάλη, η κουφοζάλη, η 62 ανάγκες του κορμιού του, και μισή...(;)

• Σβήνω! (...σβήνουμε με το νερό σπίρτα, κεριά ή κάρβουνα αναμμένα).

• Σβήνω την πλακούρα της καρδιάς σου.
Το «κακό το μάτι» να πάει στα άγρια βουνά και στ’ άγρια τα δάση, και εις τα βάθη της θαλάσσης.

• Σβήνω την κομμάρα, τη ζάλη, την κουφοζάλη τις 62 ανάγκες του κορμιού και μισή...(;) Να πάει στα άγρια βουνά, τα άγρια τα δάση και στα βάθη της θαλάσσης.

Σε αυτό τον ξορκισμό ενδιαφέρων έχει η αναφορά στις «62 ανάγκες του κορμιού» και την «μισή» ανάγκη(;).
Λέγετε ότι παλαιότερα υπήρχαν άνθρωποι που ανέφεραν μία-μία αυτές τις περίεργες «ανάγκες» του κορμιού.
Η «μισή» ανάγκη λέγετε πως έμενε «αξόρκιστη» για να θυμίζει κατ’ αρχή, στο γιατρεμένο ότι είναι άνθρωπος... και εν συνεχεία στον «ξορκιστή» ότι δεν μπορεί να «ξορκίσει» τα πάντα!



Σκόρδα στη φανέστρα για το βάσκαμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: